Vandaag
heb ik mijn rijexamen afgelegd en ik wil een aantal punten delen die me enorm
geholpen hebben tijdens het afleggen van het examen.
Ten
eerste heb ik me zeer goed voorbereid. Ik heb veel gereden en op die manier de
waarschijnlijkheid verhoogt dat ik op het examen zou slagen.
Het
rijexamen was echter ‘anders’ dan de examens die ik tot dusverre had afgelegd
(laten we zeggen studie-examens), omdat het hier ging om het aanleren van een
fysieke bekwaamheid en niet zozeer om het kunnen begrijpen en reproduceren van
informatie. Voorts speelt het rijexamen zich ook af in een reële setting – het
is LIVE in de echte wereld (in het echte verkeer) – dat wil zeggen: er kunnen
zich absoluut onvoorspelbare situaties voordoen, hetgeen minder snel zal
voorkomen tijdens een theorie-examen. Deze onvoorspelbaarheid heeft me
bijvoorbeeld mijn eerste examenbeurt gekost. Er deed zich inderdaad een
situatie voor die ik nog niet in het verkeer was tegengekomen. Ik wist niet hoe
ik moest reageren, waardoor ik in een paniekreactie viel en daarmee een grote
fout beging in het verkeer.
Ten
tweede heb ik consistent het principe van ademhaling toegepast. Ik zorgde
ervoor dat mijn aandacht voortdurend HIER was door bewust in en uit te ademen. Het
kwam bijvoorbeeld voor dat er een gedachte in mijn hoofd opkwam, zoals: “Oh
mijn God, besef je wel dat je nu feitelijk je examen aan het afleggen bent en
dat je geen fouten mag maken!!! ” Ik kon voelen hoe een dergelijke gedachte een
spiraal van paniek in mij teweeg ging brengen, dus in plaats van me te laten
meeslepen door deze gedachte, ademde ik diep in en zei in mezelf: NO WAY. Ik blijf HIER. En ik focuste me terug op het stuur, de weg die voor mij lag, mijn
achterligger, het dashboard. Ik bracht mezelf terug in de fysieke realiteit.
Net zoals je een paard zou mennen en kalmeren dat een schrikreactie heeft.
Een
goede tip die mijn rijinstructeur mij voordien ook gegeven had, was om op geen
enkel moment tijdens het examen veronderstellingen te maken met betrekking tot
eventuele fouten die ik zou gemaakt hebben. Hij zei: “Wanneer je denkt een fout
te hebben gemaakt, doe je gewoon voort, misschien speelt het helemaal geen
rol.” Dit heeft me inderdaad geholpen. Wanneer ik twijfelde met betrekking tot
wat ik net gedaan had, zei ik in mezelf: "het doet er niet toe," en reed gewoon verder.
In het
algemeen heb ik gemerkt dat een van de voornaamste uitdagingen bij het
autorijden, draait om het stoppen van elke vorm van angst. Het is absoluut
noodzakelijk dat je comfortabel bent bij elk manoeuvre en elk facet van het
autorijden. Een van de punten die me in het begin het meeste angst inboezemden,
was het alleen rijden op de autosnelweg. Ik kon ergens niet vatten dat ik nu
verondersteld was alleen te oefenen op de autosnelweg met een voorlopig
rijbewijs, want de autosnelweg is toch levensgevaarlijk!!!??? Ik heb mezelf dus
gepusht om alleen de autosnelweg op te rijden totdat ik tevreden was met mijn
manier van rijden op de autosnelweg, en ik ook geen angst meer had in verband
met het rijden op de autosnelweg. Eenmaal ik voorbij de angst was, realiseerde
ik me overigens dat de autosnelweg in bepaalde opzichten zelfs eenvoudiger is
dan het rijden in de bebouwde kom.
Tijdens
een van de rijlessen met mijn instructeur, was de conclusie dat ik nog veel te
leren had. Hij somde een lange reeks punten op en toen hij klaar was vroeg ik
hem: “Ok, en wat kan u mij NOG meegeven, wat ANDERS is er nog dat ik beter
kan?” Deze vraag verraste hem enigszins want allicht was hij het niet gewend
dat een leerling zoveel mogelijk negatieve commentaar over zijn eigen rijgedrag
zou willen horen. Maar dat was nu net wat ik wel wou. Ik wilde al mijn
zwakheden kennen zodat ik precies wist waar ik op moest oefenen. Ik realiseerde
me namelijk dat ik alleen verantwoordelijk ben voor het al dan niet slagen op
mijn rijexamen en het dus absoluut noodzakelijk is dat ik me 0% illusies maak
over mezelf. Ik zou zeggen dat deze attitude, deze bereidheid om zonder schroom
de realiteit over mezelf onder ogen te komen het gevolg is van mijn jarenlange
participatie in DIP alwaar ik geleerd heb om de realiteit over mezelf te
confronteren. (Geïnteresseerden kunnen de gratis introductie cursus trouwens
volgen in Nederlandse vertaling.)
Wat me
ook geholpen heeft was het nemen van professionele rijlessen bij een rijschool,
omdat de instructeur zeer concreet aangaf wat voor de examinatoren belangrijk
was en hij me ook feedback gaf over de aspecten in mijn rijgedrag die ik
absoluut moest verbeteren om voor het praktijkexamen te kunnen slagen. Het essentiële
is hier niet zozeer dat men absoluut via een rijschool moet passeren, maar dat
men een objectieve bron van feedback vindt die bovendien goed op de hoogte is
van de manier van examineren.
