Dag 318 - Schaamte omdat ik Anderen om Hulp vraag

Vandaag was er een moment op het werk waarop ik besloot aan mijn team een vraag te stellen: namelijk waar ik een bepaald document kon vinden omdat ik het na lang zoeken zelf niet kon vinden en ik wilde mezelf de tijd sparen. Ik voelde dadelijk een warmte naar mijn hoofd stijgen en mijn ogen begonnen te jeuken en bijna te tranen.

Wat hier voor mij naar boven kwam was de schrik om anderen om hulp te vragen en ook angst om aanzien te worden als een dommerik omdat ik iets niet weet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als zwak en dom omdat ik het antwoord niet wist op een vraag, waar ik een bepaald document kon vinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als minder dan de anderen in mijn team – omdat ik hen om hulp vraag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij belachelijk te voelen omdat ik anderen om hulp moest vragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf compromitteren omdat ik het ‘alleen’ wil doen in situaties waar dit niet noodzakelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over mezelf te oordelen als idioot omdat ik een vraag stelde aan de anderen van het team – en ik over de vraag oordeelde als zijnde een domme vraag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn ‘een domme vraag’ te stellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over anderen oordelen wanneer zij een vraag stellen en hen te zien als lui of dom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat anderen me zien als zwak en afhankelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat anderen me zien als een klein kind omdat ik het antwoord niet weet op een vraag of omdat ik een bepaalde informatie mis.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me te beginnen schamen toen ik mijn vraag moest herhalen en nu iedereen aandachtig naar mij aan het luisteren was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat anderen denken dat ik me niet goed kan uitdrukken - omdat ze mijn vraag niet van de eerste keer begrepen hebben.

Ik stel mezelf ten doel om mezelf niet te laten intimideren door deze angst en wanneer het noodzakelijk is mijn vragen te stellen en hulp te vragen bij anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als minder dan deze angst en deze angst te zien als mijn baas.

Ik stel mezelf ten doel om wanneer en als ik mezelf zie tijd verliezen en ik zie dat ik geen directe oplossing heb – eenvoudig te kijken naar wie ik om hulp moet vragen ipv eerst frustratie op te bouwen omdat ik het niet alleen kan oplossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het nodig hebben van hulp of uitleg te zien als zwak ipv in te zien dat iets alleen willen te doen ondanks dat ik niet de nodige tools heb, een vorm van obsessie en eigenbelang is.

Ik stel mezelf ten doel om wanneer en als ik mezelf zie worstelen met een probleem – mezelf de toestemming te geven om anderen om hulp te vragen, omdat ik me realiseer dat als ik de hulp en bijstand van anderen krijg, dan zal ik vooruit kunnen gaan en dit is best voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee dat ik over mijn vader heb, te hebben willen kopiëren als iemand die alles zelf oplost – ipv mij te realiseren dat hij ook van anderen geleerd heeft en dat hij niet op alles de oplossing had en de hulp van anderen moet inroepen.

Ik realiseer me en begrijp dat het kunnen inroepen van hulp juist een sterkte is en dat de angst om aanzien te worden als zwak of als iemand die het niet aankan en misvormde vorm van trots is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd trots te hebben gedefinieerd als: ik doe alles alleen, ik weet alles en ik moet iedereen kunnen helpen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd trots te hebben willen leven op een manier die niet praktisch is en die gebaseerd is op de helden in films en verhalen. Deze zaken hebben niets met de realiteit te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee van trots te hebben willen leven als een sterke en onafhankelijke man – als iemand die de problemen kan oplossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een man die hulp nodig heeft te hebben aanzien als zwak en een mislukking.

Ik realiseer me en begrijp dat om hulp vragen wanneer het nodig is in feite een vorm van zelf-respect is en eerbied voor mezelf.  

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 317 - Paranoia tijdens het reizen: Ja maar wat als...

Voor de zoveelste maal in mijn leven ben ik op reis – en opnieuw sinds ik zelf mijn reizen ben beginnen organiseren, ervaar ik deze stress.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd stress te creëren door toekomstige scenario’s te projecteren waarna ik een schrik reactie genereer – en ik me vervolgens benauwd voel en het lijkt of ik mijn benauwdheid niet meer kan stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd op deze manier te reizen ipv mij te realiseren dat of ik deze reis nu in stress doormaak of op een kalme manier waarbij ik geniet van het reizen op zich – dit geen verschil maakt en ik het mezelf nutteloos moeilijk maak.

Ik realiseer me en begrijp dat mijn stress en benauwdheid mij NIET HELPT met het voorkomen van eventuele problemen. Integendeel, indien ik besta in stress en benauwdheid, zal het juist moeilijker zijn om op een intelligente manier te reageren mocht er effectief iets foutlopen.

Ik realiseer me en begrijp dat het geen zin heeft om te wachten tot mijn stress en benauwdheid weggaat, want ik weet reeds uit vorige ervaringen dat deze stress de hele reis kan voortduren en dus is wachten geen oplossing.

Ik realiseer me en begrijp dat ik het in mijn macht heb om in het moment deze angst te stoppen en te beslissen dat deze angst nutteloos is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van wat mijn angst met mijn lichaam kan doen – omdat de stress en benauwdheid in feite pijnlijk is voor het lichaam – en ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest van mijn eigen mind en mijn eigen angst.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik onzekerheden in mezelf zie opkomen tijdens de reis- mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat er zaken zijn waar ik controle over heb en die ik zoveel mogelijk kan anticiperen – en over andere zaken heb ik geen controle.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gedachten als onzekerheden te gebruiken als naalden waarmee ik mezelf steek – als een manier om het mezelf oncomfortabel te maken ipv mij te realiseren dat ik het mezelf comfortabel kan maken door mezelf te vertrouwen en in elk moment mezelf te sturen in adem.

Ik engageer mezelf ertoe om mijn reizen goed voor te bereiden en het reisproces te stappen in adem, en wanneer ik gedachten zie opkomen ivm wat er nog mis kan gaan dan stop ik en adem en vertrouw mezelf dat ik kan reageren op eventuele onvoorspelbaarheden op een manier die best is voor iedereen. 

Ik voel da er in mijzelf nog een bodem is waarin ik nog niet 100% helder ben ivm dit punt.

Wat bevind er zich dus nog in mij als ‘overtuigingen’ waardoor ik mezelf niet kan toelaten om werkelijk op een comfortabele manier te reizen.

Ik geloof dat als er een angstgedachte in me opkomt, ik deze niet kan stoppen – omdat de gedachte gelijk heeft en er een reëel gevaar is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf door mijn angsten te laten overreden ipv mijn gezond verstand te gebruiken.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik een angstgedachte zie opkomen en ik voel dat mezelf hier brengen en ademen niet volstaat – dan gebruik ik mijn gezond verstand en zeg ik tegen mezelf wat ik ga doen indien zich zulk een geval zou voordoen, zodat ik in mezelf verantwoordelijkheid neem voor het risico.

http://lite.desteniiprocess.com