Dag 304 - Alle binnenwegen leiden naar Rome

Wat vandaag naar boven gekomen is, is koppigheid ivm wat en ander mij vertelde met betrekking tot wat ik aan het doen was en waar ik in andere omstandigheden geluisterd zou hebben, ging ik deze keer in weerstand, ontkenning en begon ik mezelf te verdedigen.

Het punt in kwestie had te maken met het nemen van 'binnenwegen' of 'shortcuts' zoals dat heet, hetgeen erop neerkomt dat men ervoor kiest iets op een schijnbaar 'snellere' manier te doen dan hoe het feitelijk gedaan zou moeten worden indien men zijn/haar gezond verstand gebruikt en oog heeft voor alle fysieke aspecten van de zaak, waardoor het resultaat is dat er stappen overgeslagen worden en er in essentie niet efficiënt gewerkt wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de diepte van dit probleem/patroon niet te willen zien in mezelf en hoe ik mezelf hierin geautomatiseerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te vechten voor mijn recht tot het nemen van shortcuts - omdat het in feite de route van de mind is wanneer men zichzelf niet stuurt en zomaar lukraak handelt - ipv mezelf te sturen en te beslissen dat ik alles op een manier zal volbrengen waardoor ik trots kan zijn op mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit punt in mezelf te minimaliseren en te denken dat het niet zo erg is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weg te nemen van mezelf door shortcuts toe te laten in mijn handelingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf ingesteld te hebben met shortcuts als mijn default, omdat ik geloof dat als ik deze binnenweg kan nemen ik sneller klaar zal zijn - en dus toon ik aan mezelf dat ik het eigenlijk niet wil doen en dat ik enkel maar uitkijk naar het 'klaar zijn' zodat ik over kan gaan 'naar iets anders'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me niet bewust te zijn van mijn weerstand wanneer ik een taak aanvat - waardoor ik mezelf zal saboteren om 'sneller' klaar te zijn en hierdoor de taak op een halfslachtige manier te volbrengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren in eerste instantie wanneer ik iets moet doen 'omdat het mij tijd gaat kosten' - en plotseling komen al deze ideeën in mijn hoofd op van hoe ik mijn tijd veel beter zou kunnen besteden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in eerste instantie te denken dat het mijn tijd niet waard is en dat het 'een zonde is van mijn tijd' dat ik nu dit of dat moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in conflict te bestaan met de fysieke verantwoordelijkheden van mijn wereld - omdat ik voor het merendeel van mijn leven hierin ondersteund ben geweest door anderen die voor mij zorgden en dus heb ik een verwachtingspatroon gecreëerd in mezelf met betrekking tot het leven dat gebaseerd is op 'zoveel mogelijk te doen wat ik leuk vind en het najagen van mijn entertainment en de dingen waardoor ik me goed kan voelen over mezelf .'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het opnemen van een fysieke taak te hebben gedefinieerd als slavernij - omdat het steeds 'in conflict is' met 'wat ik liever zou doen' en dus besta ik steeds in spijt wanneer ik een fysieke verantwoordelijkheid moet uitvoeren, omdat ik geloof dat ik een kans gemist heb om het beste uit mijn leven te halen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf een taak zie aanvatten met een vorm van zwaarmoedigheid, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit mijn mind is als sabotage omdat ik mezelf reeds toegelaten heb een verwachting te creëren ivm de toekomst - en dus engageer ik mezelf ertoe deze verwachting los te laten en mezelf toe te leggen op de verantwoordelijkheid die voor me ligt en mij te focussen op hoe ik deze op de best mogelijke manier kan volbrengen zodat ik trots kan zijn op mezelf en zodat ik steeds weet dat ik alles van mezelf gegeven heb.

http://lite.desteniirpocess.com

Dag 303 - Creativiteit afblokken

Het patroon waar ik naar kijk is om steeds alles af te blokken wat vernieuwend  is en creativiteit vraagt en wat buiten de grenzen valt van wat 'broodnodig is' - waardoor ik voor mezelf een beperkte realiteit creëer omdat ik iets probeer te 'controleren'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen geld willen spenderen aan XYZ omdat ik geloof dat het niet de moeite waard is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren in het moment dat mij wordt voorgesteld om geld te spenderen aan XYZ - omdat ik geloof dat het een zonde is om hieraan geld te geven en een vorm van hebzucht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd alles wat niet broodnodig is te definiëren als hebzucht en nutteloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren mbt het aankopen van een dergelijk product, omdat ik geloof dat het te veel tijd in beslag zal nemen en dat ik geen controle zal hebben over hoeveel tijd ik voor mezelf heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vijandig te zijn tegenover alles wat te maken heeft met XYZ, omdat ik het allemaal als 'decadent' brandmerk en als niet de moeite waard. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken en geloven dat als ik ja zeg, dat als ik dit idee ondersteun, ik er later spijt van zal hebben omdat ik gedwongen zal worden er deel aan te nemen en ik wil er geen deel aan nemen - ik wil er niets mee te maken hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd enkel de 'negatieve kanten' te zien van een investering zoals wat het zal kosten en de tijd die het zal kosten om het te verwezenlijken, ipv te kijken of het resultaat voor mij de moeite is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wat te maken heeft met creativiteit af te blokken omdat ik het zie als nutteloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd creativiteit definiëren als nutteloos, omdat ik denk dat ik geen geld heb kunnen verdienen met mijn creativiteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander willen controleren en zelfs bang te zijn dat hij/zij erin zou slagen een idee te verwezenlijken dat te maken heeft met creativiteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd alles wat te maken heeft met creativiteit uit mijn wereld willen bannen omdat ik geloof dat het niet de moeite is en nutteloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het de ander niet gunnen om creativiteit te verkennen en er niet aan willen bijdragen dat de ander creativiteit zou kunnen verkennen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het bestaan van creativiteit in mezelf te willen ontkennen en te doen alsof het mij niet interesseert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen te willen overtuigen van mijn religie dat creativiteit nutteloos is - ipv mezelf toe te laten om creativiteit te verkennen.

Wordt vervolgd.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 302 - De Kunst van het Spreken.

Er bestaat dat vreemd patroon in mij, waarbij ik soms beslis van niet te antwoorden. Waar haal ik dit vandaan? Van mijn vader. Ja, dat is gemakkelijk. De vraag is waarom doe ik dit? Is dit een machtsspelletje?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in momenten in het geheel niet te sturen in adem en mezelf in het geheel niet te bewegen hier in adem, en daardoor nauwelijks te horen wat een ander mij zegt - en het zelfs vanzelfsprekend vinden dat er iemand tegen mij staat te praten terwijl ik niet hoor wat er gezegd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zozeer in mijn eigen geest en gedachten te bestaan als projecties en herinneringen, dat ik de anderen niet meer zie - dat ik niet meer zie wie hier is met mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door in mijn gedachten weg te vluchten, weg te vluchten voor de anderen en weg te vluchten van mijn verantwoordelijkheden, en in het bijzonder geen verantwoordelijkheid willen nemen voor wat er tegen mij gezegd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind gedacht te hebben dat het wel cool is dat mijn vader anderen gewoon kan negeren, omdat dit hen op hun plaats zet - ze kunnen de pot op.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in te zien, dat wanneer ik niet reageer of antwoord op een vraag die mij rechtstreeks gesteld wordt - ik indirect zeg: de pot op met jou, het interesseert me niet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het zwijgen te gebruiken als een wapen, als een manier om de anderen te kwetsen en te zeggen: jij bent niet belangrijk voor mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit gebruiken als een manier om de ander het gevoel te geven dat ze niets waard zijn, want dat is hoe ik mezelf voel en dus wil ik anderen meesleuren in mijn zelf-aanvaarde minderwaardigheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigen waardeloosheid op anderen te projecteren - en in eerste instantie mezelf niet te appreciëren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegelaten en geaccepteerd te verkennen wat het zou betekenen om mezelf te appreciëren: niet omdat ik iets goed gedaan heb of omdat ik een punt gescoord heb, maar omwille van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het algemeen te denken dat ik bepaalde zaken niet verdien: zoals een geschenk geven aan mezelf, meer geld verdienen, stabiliteit,

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik het niet verdien een relatie te hebben die effectief is en die werkt - ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan mijn jeugd en mij schuldig te voelen voor wat ik anderen aangedaan heb en 'daarvoor moet ik de rest van mijn bestaan boeten'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet vergeven te hebben voor bepaalde keuzes die ik gemaakt heb in mijn leven, waardoor ik geloof dat ik waardeloos ben, en ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk erop uit te zijn het vertrouwen dat anderen in mij stellen te breken zodat ik tegen mezelf kan zeggen: zie je wel, ik ben waardeloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze waardeloosheid te gebruiken om mijn omgeving te manipuleren, omdat ik geloof dat als ik zo besta/handel, anderen mij wel iets zullen geven en dan kan ik blijven bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn bestaan, omdat ik steeds heb willen geloven dat ik waardeloos ben, als een manier om het waarderen van mezelf aan anderen over te laten en wanneer ik dus geen waardering krijg van anderen, dan wraak ik mij op mijn wereld in plaats van te zien: ik waardeer mezelf niet en moet een manier vinden om mezelf te waarderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd waarde hebben willen bekomen in mijn wereld: ipv mij te realiseren, ik kan mezelf waarderen.

zelf-waardering: mijn eigen hand masseren.
zelf-waardering: mijn voeten wassen.
zelf-waardering: aandacht hebben voor mijn lichaam wanneer ik adem,
zelf-waardering: investeren in mijzelf en mijzelf ontwikkelen.
zelf-waardering: mezelf uitdrukken wanneer ik iets zie en mezelf de toestemming geven om te spreken.

Ik engageer mezelf ertoe om zelfwaardering neer te zetten in mezelf en te ontdekken wat het betekent om mezelf te waarderen in elk moment van adem.

http://lite.desteniiprocess.com