Dag 290 - Erkenning

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning willen voor een prestatie die een ander verricht heeft, omdat ik wil geloven dat ze het zonder mij niet gekund had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf wijsmaken dat het dankzij mij is en te wachten dat de ander zal zeggen dat het zonder mij nooit gelukt was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet kunnen verdragen dat ze erkenning zou krijgen en ik niet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik erkenning moet krijgen en VERDIEN voor alles waar ik toe heb bijgedragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte te hebben als een overtuiging dat het zonder mij niet gelukt was en in mezelf te hopen dat ze dat beseft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf definiëren ahv wat ik heb bijgedragen als ‘mijn waarde’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in deze situatie ook erkenning willen want haar succes was zonder mij hoegenaamd niet mogelijk geweest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd jaloers te zijn dat zij succesvol wordt en ik blijf anoniem op de achtergrond.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ook een stuk van de eer mee willen opstrijken want ik denk dat ik ook iets bijgedragen heb en waar is mijn erkenning?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat de ander deze erkenning niet verdient.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elke opportuniteit tot het bekomen van erkenning zien als mijn opportuniteit tot het bekomen van erkenning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elk moment interpreteren en benaderen als een opportuniteit tot het bekomen van erkenning – hoe kan ik uit deze situatie erkenning bekomen?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elke gedachte in mijn geest toewijden aan het bekomen van erkenning en dit in alle mogelijke scenario’s.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een obsessie in mezelf gecreëerd te hebben die me van ’s morgens tot ’s avonds bezig houdt en dat is: hoe kan ik erkenning bekomen van anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd voortdurend in elk moment op te zoek te zijn naar het punt waar ik erkenning uit kan halen en wanneer ik dan kritiek krijg in welke vorm dan ook, interpreteer ik het als een directe aanval op mijn imago.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de drang naar erkenning in mezelf geautomatiseerd te hebben in die mate dat ik zelfs niet meer besef dat ik van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat met maar één ding bezig ben en dat is hoe ik erkenning kan bekomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik nooit mijn erkenning zal krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat er in deze wereld erkenning voor mij was weggelegd maar dat anderen ermee zijn gaan lopen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloofd te hebben dat ik erkenning verdiende en gefrustreerd te zijn geworden toen ik deze niet kreeg of niet voldoende kreeg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zo ver te zijn gegaan dat ik wraak wilde nemen op mijn wereld omdat mijn erkenning mij werd ontzegt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet te leven voor mezelf – maar voor anderen zodat ik mijn erkenning krijg en wanneer ik deze dan niet krijg dan denk ik dat ze mij bedrogen en verraden hebben ipv mij te realiseren dat ik mezelf bedrogen en verraden heb omdat ik niet voor mezelf leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf nooit te hebben afgevraagd hoe het zou zijn als ik begin te leven voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven voor anderen en dan enkel bezig te zijn met hoe ik kan voldoen aan de vereisten van anderen zodat mijn inspanningen erkend worden, ipv te kijken naar wat er vereist is voor mezelf en hoe ik een leven kan leiden dat waarde heeft voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben geleefd voor mijn ouders en te hebben willen voldoen aan het ideaal van mijn ouders, als hoe ik het mij voorstelde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben willen leven voor mijn zussen en te hebben willen voldoen aan het ideaal van mijn zussen, als hoe ik het mij voorstelde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben willen leven voor een partner en te hebben willen voldoen aan het ideaal van mijn partner, als hoe ik het mij voorstelde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben geleefd voor mijn familie en te hebben willen voldoen aan het ideaal van mijn familie, als hoe ik het mij voorstelde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben willen leven voor B. en te hebben willen voldoen aan het ideaal van B. als hoe ik het mij voorstelde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben willen leven naar het ideaal van W., als hoe ik het mij voorstelde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben willen leven naar het ideaal van F. en daarin op te geven omdat ik geloof dat ik nooit kan voldoen aan haar ideaal, als hoe ik het mij voorstelde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te willen leven naar het ideaal van mijn vrienden T&J omdat ik geloofde dat als ik voldoe aan hun ideaal dan zullen zij mij eeuwig aanvaarden en moet ik nooit kijken naar wie ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf nooit erkend te hebben als leven als wie ik ben hier.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet weten wie of wat ik ben en in essentie bang te zijn geweest voor mezelf en dus ging ik leven voor anderen als een manier om mezelf af te leiden van wie en wat ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven voor anderen, zodat het de anderen zijn die verantwoordelijk worden voor ‘mij’ en ik niet langer verantwoordelijk ben voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen ervan de schuld te geven dat ze verwachtingen tegenover mij hadden en dat ik daarom niet aan hun verwachtingen kon voldoen, ipv mij te realiseren dat ik zelf verantwoordelijk ben voor de verwachtingen die ik projecteer in de ogen van anderen - en dus heb ik deze verwachtingen geprojecteerd als 'zijnde de verwachtingen van anderen' zodat wanneer ik niet voldoe aan de verwachtingen dan kan ik anderen hiervan de schuld geven en zeggen dat ze te hoge of verkeerde verwachtingen hadden ipv mij te realiseren dat het MIJN EIGEN VERWACHTINGEN ZIJN. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid willen nemen voor mijn eigen verwachtingen en de verwachtingen die ik mezelf opleg.

Wordt vervolgd...

http://lite.desteniiporcess.com