Context: Een issue in verband met de verwarming waarbij ik en een andere persoon beiden overeen gekomen waren dat het momenteel te warm was in de ruimte. Er werd door de ander voorgesteld om de verwarming één temperatuur lager te zetten. Ik ging hiermee akkoord en we zetten de temperatuur één graad lager. Later werd het vervolgens kouder in de ruimte en ik merkte dat het nu weer een beetje te koud aan het worden was. Toen kwam de andere persoon terug en zei: "Nu is het het hier wel te koud!" Waarop ik onmiddellijk zei: "JA MAAR JIJ WILDE dat de verwarming een graad lager zou staan !!!"Angst Dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toen D mij aanspraak ivm de temperatuur in de ruimte, te vrezen dat ik iets verkeerds gedaan had waardoor ik onmiddellijk de 'schuld' van mij wil afschuiven en bij de ander leggen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vraag/opmerking persoonlijk te nemen als een tactiek van mij om geen verantwoordelijkheid te moeten nemen. Ik had immers kunnen zeggen, "ja ik heb het hier nu ook koud, laten we de verwarming weer een beetje hoger zetten."
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te trainen en programmeren doorheen mijn leven om koste wat kost verantwoordelijkheid te vermijden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ook het andere eind van de polariteit te voeden door wanneer iemand initiatief neemt, en er loopt iets 'fout', hen onmiddellijk te bekritiseren en deze 'fout' tegen hen te gebruiken waardoor ik het construct/systeem in stand houd dat het beter is om nooit verantwoordelijkheid te nemen.
Gratis online cursus zelf-perfectie: http://lite.desteniiprocess.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten