Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paniek
gebruiken als een manier om mezelf af te schilderen als hulpeloos zodat anderen
vriendelijk en zacht met mij zouden zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb
toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de woede van anderen indien ik fouten
zou maken en dus acteer ik liever als een hulpeloze persoon omdat de ander dan
vriendelijk met mij zal zijn en mij zal ‘ondersteunen’. Ik vergeef mezelf dat
ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze persoonlijkheid te hebben gecreëerd
om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en wat ik in mezelf ervaar en
creëer. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een
paniek persoonlijkheid te gebruiken zodat ik me kan verschuilen achter een
zogenaamd psychisch defect als ‘mijn natuur’ ipv me te realiseren dat ik
verantwoordelijkheid kan nemen voor mijn rijgedrag. Ik vergeef mezelf dat ik
mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf gedragen alsof ik mentaal
gehandicapt ben als een manier om mezelf af te schilderen als machteloos en als
niet in de mogelijkheid om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, hetgeen
wil zeggen: begrijpen waarom ik mezelf zo gecreeerd heb en mezelf vervolgens
veranderen in een ontwerp dat best is voor iedereen. Ik sta mezelf toe te
sturen op een manier die verantwoordelijk is en die mijn omgeving volledig mee
in overweging neemt omdat ik mezelf toelaat voortdurend alert te zijn en hier
te zijn in adem. Ik realiseer me en begrijp dat ademen geen vloek is maar een
zegen. Ik begin in mezelf een nieuw hoofdstuk waarin ik mezelf opnieuw leer
autorijden en ik me realiseer dat ik kan bijleren en dat paniek een
sabotagemanoevre is die ik niet meer accepteer in mezelf.
Voor meer info: http://lite.desteniiprocess.com
