Dag 316 - Niet antwoorden is manipulatie

Ik was voor ons beide iets aan het opzoeken op de laptop en mijn partner stelde mij enkele vragen ivm de zaken waar ik naar aan het kijken was. Op dit moment antwoordde ik niet en zei ik tegen mezelf: het is niet nodig om te antwoorden, en ik bleef stil en werkte verder. Ik dacht: ze kan wachten en later kan ik haar de info geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk niet te antwoorden wanneer de ander mij een vraag stelde, omdat ik geen zin had om op haar vraag te antwoorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken: ik ben bezig, maar naar haar toe niets te communiceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander in afwachting te willen houden en zelfs de indruk willen wekken dat er iets mis is en dat ik daardoor niet antwoord – als een punt van controle en macht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet eenvoudig te hebben geantwoord dat ik naar de informatie aan het kijken ben en dat ik nog niet zeker weet wat het betekent.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd er een gewoonte van te hebben gemaakt om lang te wachten alvorens ik antwoord en dit te rechtvaardigen door te zeggen: ik ben traag van antwoord, ipv mij te realiseren dat dit een strategie is om de ander onzeker te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn vader geïmiteerd te hebben die vaak niet antwoordde en ik zag dit als een punt van privilege: hij hoeft niet te antwoorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de energie te geloven die me zegt dat ik niet hoef te antwoorden, ipv te ademenen en mij te realiseren dat de ander mij een vraag gesteld heeft en als ik niet antwoord dan ben ik aan het manipuleren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze kleine momenten te gebruiken als manieren om mijn ‘macht’ neer te zetten in de relatie, ipv mij te realiseren dat dit een teken van inferioriteit en machteloosheid is.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer ik met iets bezig ben en de ander stelt mij een vraag, en ik zie dat er in mezelf een energie opkomt waardoor ik niet wil antwoorden, mezelf te stoppen en te ademen, en me te realiseren dat deze energie voorgeprogrammeerd is en niet is wie ik werkelijk ben – en dus stel ik mezelf ten doel om te ademen en mezelf te sturen en eenvoudig te antwoorden als een manier om mezelf te delen met de ander, ipv te denken dat als ik de ander informatie geef ik zou ‘verminderen’ en ‘mijn macht zou verliezen’.

Ik realiseer me en begrijp dat reëele macht is wanneer ik in elk

moment in staat ben om te antwoorden op een manier die gebaseerd is op de context in dit moment en wat best is voor iedereen, waarin ik in staat ben alles te delen wat nodig is om gedeeld te worden zodat iedereen vooruit kan.

Ik realiseer me en begrijp dat ik niets te verliezen heb door gewoon te antwoorden en te communiceren, integendeel ik win erbij wanneer anderen geïnformeerd zijn als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als geïsoleerd van anderen, ipv mezelf te zien als een eenheid binnen het geheel als een groep of een team en mij te realiseren dat het erop aankomt vooruit te gaan als groep en als team, ipv ‘alleen’ te blijven en vast te houden aan mijn ideeën over mezelf.

Ik realiseer me en begrijp dat dat reëele vrijheid is wanneer ik in staat ben in elk moment te doen wat best is voor de groep of het team en ik overeenkomstig in elk moment kan communiceren wat gecommuniceerd dient te worden zodat de groep of het team er als geheel sterker van wordt.

http://lite.desteniirpocess.com

Dag 315 - Niet werkelijk communiceren

Er zijn momenten waarop F tegen me spreekt en ik zal de neiging hebben om weg te gaan in gedachten ofwel om fysiek weg te gaan naar een andere kamer. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer f tegen me spreekt – haar leven en ervaringen te vergelijken met die van mezelf en onmiddellijk mezelf te willen positioneren en zien waar ik sta in vergelijking met haar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet kunnen luisteren zonder wat de ander vertelt te vergelijken met mezelf en mijn eigen leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in angst en competitie te staan tegenover de ander, waarin ik besta in angst dat de ander verder is dan mij en dat ik belangrijke punten gemist heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in dat moment mijn angst en onzekerheid mbt mezelf op de voorgrond te plaatsen en daaraan al mijn aandacht te geven, ipv hier te zijn met de ander en mijn aandacht te geven aan de communicatie met de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gedachten in mijn mind belangrijker te vinden dan de communicatie die ik in realiteit heb met de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn relatie met mijn gedachten en emoties belangrijker te vinden dat mijn relatie met mezelf in de fysieke werkelijkheid en dus met anderen als mezelf in de fysieke werkelijkheid.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik luister naar de ander en participeer in de communicatie met de ander, ik daaruit ook groei en ik mezelf daarin ontplooi.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik onvoorwaardelijk deelneem in de communicatie met de ander – ik daaruit ook veel zal leren over mezelf.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik onvoorwaardelijk participeer in de communicatie en hier ben met de ander, dan zal ik de ander ook vooruit kunnen helpen én mezelf – ipv enkel mezelf achteruit te helpen door mezelf terug te plooien in en als de mind.

Ik stel mezelf ten doel om wanneer en als ik mezelf vergelijkingen zie maken met mezelf in gedachten wanneer we communiceren, mezelf on,middellijk te stoppen en mezelf hier te brengen.

Ik etsel mezelf ten doel om wanneer we communiceren mezelf onvoorwaardelijk te geven in de communicatie zodat ik 100% communiceer, ipv 5% te communiceren en 95% in mijn gedachten te bestaan.

Ik stel mezelf ten doel om wanneer en als we communiceren de controle los te laten en toe te laten dat de communicatie zich vrij ontplooit – zonder in mijn gedachten te gaan en te reageren met angst en inferioriteit.

Ik stel mezelf ten doel om onvoorwaardelijk te communiceren ongeacht waar de communicatie ons leidt – ipv de communicatie te willen controleren door mezelf terug te trekken in gedachten.

Ik realiseer me en begrijp dat ik mijn mind niet nodig heb om te luisteren en participeren in communicatie – ik ben hier.

Ik realiseer me en begrijpn dat ik communicatie kan gebruiken als een platform voor zelf-expressie – ipv mezelf te beperken in en als mijn gedachten.

Ik stel mezelf ten doel communicatie te ontwikkelen vanuit het standpunt van zelf-expressie in de fysieke realiteit, zodat ik één en gelijk sta aan mijn fysieke lichaam en ik mijn volledig potentieel in de fysieke realiteit kan ontwikkelen. 

http://lite.desteniiprocess.com