Dag 294 - De rugzak

Vervolg van de droom. Zie Dag 291 en Dag 292.

5. Ik die stop 'omdat ik mijn rugzak vergeten ben': ik wil mijn verleden dat ik rond zeul niet achterlaten. Angst om de mind op te geven in het algemeen.

6. Waarom 'mijn zus': zij staat symbool in mijn geest voor sterkte, kracht, moed en zelf-vertrouwen. En ook: ik steun ergens nog op 'mijn famillie' ipv op mijn eigen benen te staan en te stappen.

Zelf-vergeving:

5. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn visie van de ander niet te willen opgeven en mijn achterklap tav de ander niet willen opgeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen opgeven het geloof dat de 'ander mij echte onrecht gedaan heeft, echt waar' en dat ik hier 'een slachtoffer ben, echt waar'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf beperken en verminderen in het geloof dat de ander mij hoegenaamd onrecht gedaan heeft en echt stout is geweest tegen mij en hij/zij mij echt pijn gedaan heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd werkelijk te geloven dat de ander mij onrecht gedaan heeft en mij 'misbruikt heeft' - ipv mij te realiseren dat ik mezelf onrecht gedaan heb en mezelf misbruikt heb door mijn macht weg te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan mijn perceptie over mezelf als 'slachtoffer' want dan moet ik geen verantwoordelijkheid nemen en kan ik uiteindelijk anderen de schuld geven want kijk: "ik ben onschuldig en het zijn de anderen die misbruik van mij gemaakt hebben, echt waar."

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf zien als 'onschuldig' en automatisch anderen in mijn wereld 'de schuld te geven'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf intoxiceren met de polariteit van 'schuld' en 'onschuld' ipv mij te realiseren dat iedereen mee verantwoordelijk is voor alles en dus is niemand ooit onschuldig, maar is ook niemand als zodanig 'schuldig' - iedereen is Verantwoordelijk. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door vast te houden aan 'schuld' geen verantwoordelijkheid te hebben willen nemen of zien en dus ook de mogelijkheid tot verandering niet te hebben willen zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan de mogelijkheid om de ander de schuld te geven en mezelf echt te zien als onschuldig - want ik hou ervan DE OPTIE te hebben om toch geen verantwoordelijkheid te nemen - ipv mij te realiseren dat ik reeds in elk moment van adem verantwoordelijk ben voor mezelf en mijn wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan mijn slachtoffer rol want dit impliceert dat ik te zwak ben om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en ik nog steeds hoop en verwacht dat op een dag iemand zal interveniëren in deze of gene situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in mijn mind nog steeds te verbergen achter 'anderen' die ik beschouw als 'sterkeren' die me moeten beschermen, die het voor mij moeten opnemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik alleen niet in staat ben on verantwoordelijk te zijn voor mezelf en mijn wereld en dus behoud ik deze achterdeur waarin ik anderen de schuld kan geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om het op te nemen voor mezelf, en daarin mezelf kwetsbaar op te stellen tegenover anderen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie terugvallen in de achterklap over wiens schuld iets is, mezelf te stoppen en mij te realiseren dat ieder medeverantwoordelijk is en dus is het mijn verantwoordelijkheid om mijn bijdrage t
ot een situatie te onderzoeken.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie terugvallen in 'de schuld geven aan' mezelf te stoppen en mij te realiseren dat er iets is wat ik mezelf niet toelaat te zien en dat ik niet onder ogen wil komen - en ik gebruik het label van 'onschuld' als een dekmantel om mezelf niet te moeten onderzoeken.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie terugvallen in het 'de schuld geven aan' mezelf te stoppen en onmiddellijk mezelf te onderzoeken in wat het is dat ik verberg voor mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie teruggaan in het 'de schuld geven aan' mezelf te stoppen en ademen en met mezelf neer te zitten om mijn verantwoordelijkheid en mijn participatie in deze of gene situatie uit te schrijven totdat ik mijn verantwoordelijkheid feitelijk kan zien.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 293 - Perfectie: het Beste geven van Mijzelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd fysiek ongemak gebruiken als een excuus om imperfecties toe te laten in mijn gedrag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd perfectie definiëren in en als ‘kunst’ en kunstwerken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd perfectie definiëren als 10/10 hebben op mijn toets.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd perfectie definiëren als een kopie te maken van wat reeds bestaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd perfectie definiëren in en als het perfect namaken van wat reeds bestaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd perfectie enkel te hebben toegepast in het schrijven en in het tekenen – en mezelf niet te hebben toegelaten perfectie toe te passen in alles wat ik doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd imperfectie toelaten in mijn relatie met F.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet het beste van mezelf willen geven aan F – en in plaats daarvan toegeven aan imperfectie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd enkel het beste geven van mezelf wanneer er overleven in het spel is of ik erkenning kan krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het beste geven van mezelf voorwaardelijk maken, waarbij ik het in eerste instantie enkel doe ‘om te overleven’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven ‘onder mijn potentieel’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te verminderen in en als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te geloven dat bik een reden nodig heb om het beste te geven van mezelf – en te geloven ‘dat niemand het waard is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te wachten op een externe bevestiging zodat ik het beste zou kunnen geven van mezelf , ipv mezelf te bevestigen en aan mezelf het beste te geven van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het beste van mezelf niet te geven als een punt van superioriteit als ‘ik moet dat niet doen’ – want ‘iedereen houdt van mij’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd enkel het beste te geven van mezelf wanneer anderen mij verwerpen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd enkel het beste van mezelf te geven wanneer ik in competitie moet gaan met anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd 'het beste van mezelf niet te geven' als een punt van wraak en als een punt van macht en controle over mijn wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat als ik in elk moment het beste geef van mijzelf er ook meer verantwoordelijkheid naar mij toe zal komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik in elk moment het beste geef van mijzelf er ook meer kans is dat ik zal falen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten over mezelf te oordelen omdat ik ergens niet in slaag ipv mijzelf gewoon in het volgende moment te corrigeren en opnieuw het beste te geven van mijzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het beste van mezelf geven te hebben gekoppeld aan het krijgen van erkenning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet het beste van mezelf te geven voor mezelf – vanuit het uitgangspunt dat IK het beste van mezelf waard ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beloning willen – ipv mij te realiseren dat ik mijzelf erken en daarin geef ik aan mijzelf het beste van mijzelf en zo neem ik verantwoordelijkheid voor mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om alle punten in mijzelf te ontruimen waarin ik niet het beste geef van mezelf en ik imperfectie aanvaard in mijn gedrag en wie ik ben.

Ik stap het proces van perfectie te leven in elk moment van adem als wie ik ben als een fysieke toepassing van wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een slaaf te zijn van de mind wanneer ik toegeef aan fysieke ongemak en hiervan de reden maak waarom ik imperfectie toelaat in mijn gedrag.

Ik engageer mezelf ertoe perfectie toe te passen in alles wat ik doe zodanig dat ik altijd in alles het beste geef van mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om voordat ik een taak aanvang, mezelf de vraag te stellen hoe ik dit kan volbrengen in perfectie.

Ik engageer mezelf ertoe wanneer en als ik mezelf zie toegeven aan imperfectie omdat ik me ‘niet goed voel’ – te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit slechts mijn mind is die controle wilt – en dus engageer ik mezelf ertoe mezelf te corrigeren in dat moment en mezelf toe te passen in perfectie ongeacht hoe ik me voel.

http://lite.desteniiprocess.com