Dag 267 - De Fysieke Dimensie van Macht

Fysieke Dimensie (macht):

1. De negatieve Fysieke dimensie van macht (ik voel me slecht)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hard en gespannen te worden vanbinnen wanneer ik denk dat een ander probeert zich te positioneren als 'meer dan mij'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen in mijn wereld macht geven over mij - door de manier waarop ik mezelf positioneer, als een toestemming die ik geef aan de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te positioneren als inferieur tegenover anderen als een techniek om te overleven, omdat ik denk dat als ik mezelf positioneer als inferieur, ik niet als een bedreiging aanzien zal worden en zal men mij hopelijk met rust zal laten - ipv het doelwit te worden van competitie, jaloezie en sabotage en ook het moeten nemen van verantwoordelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te positioneren als inferieur tegenover anderen en daarin een zelf-medelijden persoonlijkheid te ontwikkelen waarin ik een slachtoffer ben van mijn wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aanvaarden dat een situatie 'macht' over mij heeft - omdat ik mezelf positioneer als 'minder dan' als een 'overlevingstechniek'.

(Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te verminderen en te doen overkomen als dom, zodat ik geen verantwoordelijkheid zou moeten krijgen en ik 'mij afzijdig zou kunnen houden van de actie'.)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van het weggeven van macht dmv inferioriteit mijn default te maken, ipv in alle situaties te kijken naar hoe ik gelijk kan staan en dus in mijn gelijkheid met mezelf in mijn eigen macht kan staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te positioneren als de slaaf - en dus als een slaaf aanzien te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd fysiek te reageren met een gespannen en samengedrukt gevoel vanbinnen 'alsof er niet genoeg plaats is voor mij ' wanneer een ander in mijn perceptie macht neerzet over mij - ipv mij te realiseren dat dit is hoe ik mezelf beperk, door mezelf als inferieur te aanvaarden an als minder dat - en dat het in feite mogelijk een heel andere dynamiek met deze persoon te creëren als ik mezelf in eerste instantie aanvaard als gelijke en niet WACHT op de erkenning van de ander.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie 'krimpen' en 'samendrukken' in zelfmedelijden vanbinnen - mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat ik bezig ben mezelf te manipuleren - omdat ik anderen de schuld wil kunnen blijven geven van mijn ervaring van mezelf - en dus engageer ik mezelf ertoe om mezelf de toestemming te geven om als een gelijke te staan en mijn eigen autoriteit te zijn.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat machteloosheid altijd zelf-sabotage is en dat het altijd mogelijk is je macht te vinden in een situatie en op te staan in jezelf - en dat het derhalve onmogelijk is anderen de schuld te geven van 'wat je overkomt' - maar dat in elke situatie zelf in staat is verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gespannen worden vanbinnen omwille van een gepercipieerd machtsvertoon - mezelf te vertragen in adem en te zien hoe ik op het punt sta zelf-sabotage te implementeren - en dus corrigeer ik mezelf in het moment en ontspan ik mijn lichaam om als een gelijke deel te nemen aan de interactie omdat ik mij realiseer dat ik niets kan verliezen.

2. De positieve Fysieke Dimensie van macht (ik voel me goed)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een staat van  mentale dronkenschap te gaan wanneer ik denk iets goeds gedaan te hebben en door anderen geprezen te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als minder dan anderen en dus nood te hebben aan deze energie - zodat ik mezelf zou kunnen bombarderen als 'meer dan'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd inferioriteit aanvaard te hebben als de kern van mijn wezen omdat ik aanvaard heb dat anderen 'meer' kunnen zijn dan mij - hetgeen een idee is dat ontstaat in de kindertijd omdat anderen 'blijkbaar meer weten'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gedefinieerd als inferieur aan 'kennis' omdat ik geloofde dat kennis de oplossing is en waarde heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een slaaf te worden van kennis en informatie als het geloof dat ik waarde en zelfrespect zal bekomen door het verwerven van kennis en informatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gehypnotiseerd te zijn door de 'allure' van kennis en informatie - zonder mezelf af te vagen of kennis en informatie leidt tot een wereld die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis en informatie te zien als een 'mysterie' ipv mij te realiseren dat het gewoon herinneringen zijn die ophouden bij de dood.

Ik engageer mezelf ertoe om kennis te integreren op een fysiek niveau zodat het een praktisch leefbare realisatie wordt en niet slechts een herinnering die ophoud bij de dood.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat kennis en informatie waardeloos is en dat de waarde ligt in het leven zelf - in het feit men hier is en deel uitmaakt van deze fysieke wereld - en dat al de rest, inclusies kennis en informatie en geld - in dienst daarvan moet staan.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat het mogelijk is een oplossing te vinden voor deze wereld en te communiceren zonder het gebruik van de mind als herinneringen - maar dat het mogelijk is om iets direct te zien als een capaciteit eigen aan het fysieke lichaam, en dit over te brengen op een manier die best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te pushen in fysieke communicatie en mezelf niet langer toe te laten terug te vallen op kennis en informatie en herinneringen in mijn interacties met anderen - en daarin vind ik mijn waarde en gelijkheid met mezelf - omdat ik mezelf aanvaard en comfortabel wordt mijn mijn eigen expressie en mezelf toelaat voluit te gaan in zelfexpressie.

Ik engageer mezelf ertoe om in mijn interacties met anderen controle als de mind los te laten en mezelf radicaal te vertrouwen in dat ik in staat ben in elk moment te zien wat best is voor iedereen en hoe ik dit kan overbrengen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 266 - Wil je serieus genomen worden?

Vervolg van de Dimensies mbt het punt van Macht, zie vorige blogs vanaf Dag 262.

Reactie Dimensie:

1. In eerste instantie kijk ik naar hoe ik zelf reageer tov anderen die in mijn perceptie macht over mij uitoefenen en dan 2. kijk ik naar mijn eigen reactie wanneer ik geloof macht te hebben over anderen of in de ogen van anderen.

1.

Ik vergeef  mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer een ander tegenover mij macht vertoont, hiertegenover te reageren met paniek vanbinnen en inferioriteit - waarbij de angst gebaseerd is op de gedachte: 'ik ben minder dan de ander'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te reageren met emoties en gevoelens als een vorm van geterroriseerd zijn - ipv mij te realiseren dat dit een manipulatie is van de mind tov mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijzelf een reactie te hebben van 'survival' als plotse angst - waarbij de gedachte is dat ik 'geïnvalideerd' wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat als ik 'geïnvalideerd' kan worden dan is wat ik ben niet reëel in de eerste plaats - dan ben ik een illusie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf willen valideren door anderen te invalideren - want dat is hoe illusies met elkaar concurreren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf een plaats willen verwerven in de hiërarchie van illusies.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie reageren in paniek omdat ik denk dat een ander macht over mij wil neerzetten, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik diegene ben die macht geeft aan een illusie - ipv datgene te ondersteunen wat werkelijk is: mijn lichaam, dat ik ondersteun door hier te zijn wanneer ik adem zodat ik hier ben in en als mijn hele lichaam.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie reageren met paniek omwille van een gepercipieerde macht die over mij wordt neergezet, mezelf te pushen om er het grappige van in te zien en er pret mee te hebben - en zo beleef ik pret als een fysieke expressie en laat ik de illusie los.

2.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te boosten in de mind met gedachten ivm hoe goed/bijzonder/speciaal ik was in de ogen van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer anderen naar mij luisteren of mij ernstig nemen - een reactie te hebben van trots - alsof ik iets bereikt heb - ipv mij te realiseren dat ik bezig ben mezelf op te laden met energie die ik tap uit mijn fysieke lichaam en ik dus letterlijk mijn macht weggeef aan een illusie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mezelf een punt van energie toe te laten dat gelijkaardig is aan masturberen, waarbij ik 'drink van de de fontein van de kennis', ipv mij te realiseren dat dit puur een verslaving is aan energie als een vorm van grootsheid die ik doorheen mijn leven heb proberen neer te zetten maar zonder succes.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen een illusie waar te maken door anderen erin te laten geloven zodat ik er zelf ook in kan geloven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik zie dat anderen naar mij luisteren of mij serieus nemen, hier vanbinnen energie aan te verbinden alsof ik nu 'meer' ben dan wie ik daarvoor was - enkel omdat anderen mij blijkbaar ernstig nemen of naar mij luisteren.

Dus is de vraag: neem ik mezelf serieus en luister ik naar mezelf?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf volledig van mijn lichaam te vervreemden en van wat hier is in elk moment van adem, door mezelf af te zonderen in een denkbeeldige projectie van wie ik zou willen en kunnen zijn - ipv op een praktische manier te werken aan mezelf waarbij ik mijn fysieke realiteit in overweging neem en ik een praktisch proces loop van hoe ik kan veranderen en ik een waardig iemand kan worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn gebrek aan zelf-intimiteit en zelf-introspectie te willen compenseren door gezien te worden door anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet serieus nemen in mijn proces en als levend wezen, waarbij ik denk en geloof dat ik 'minder' ben dan anderen - ipv mezelf te aanvaarden als één en gelijk als levend wezen gelijk aan alle andere levende wezens.

Hoe luister ik niet naar mezelf?

Door gefocust te zijn op het doen van enkel 'de juiste dingen' - waardoor ik mezelf niet toelaat iets te doen wat niet valt in het kader van 'de juiste dingen'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te houden aan enkel het doen van 'de juiste dingen' - waarbij ik niet overweeg wat leuk zou kunnen zijn voor mezelf en dat niet noodzakelijk valt in het kader van 'de juiste dingen'.

Ik engageer mezelf ertoe om minstens 1 keer per maand iets te doen dat niet valt in mijn normaal patroon van 'de juiste dingen' - en op die manier mezelf toe te laten een onbekend deel van mezelf te verkennen.

Ik engageer mezelf ertoe om 1 keer per maand iets anders te doen dan ik gewoon ben zonder mij schuldig te voelen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 265 - De Vrije Keuze om je Eigen Ruiten in te Gooien

Vervolg van de Dimensies mbt het punt van Macht, zie vorige blogs vanaf Dag 262

Achterklap Dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mezelf te denken: wat maakt het uit of ik het doe of niet, ik heb vrije keuze!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in plaats van in een moment mezelf te pushen en mijn stem te geven als de macht die ik heb in een moment - mezelf te saboteren door te zeggen ja maar ik heb de keuze om het niet te doen en zo heb ik ook macht...

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vrije keuze te misbruiken als een middel om geen verantwoordelijkheid te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf deze keuze voor te spiegelen als een soort van gevaar - alsof ik een vergissing kan maken terwijl in werkelijkheid wat best voor iedereen is telkens vrij duidelijk is, maar ik mezelf toe te laat de vrije keuze te misbruiken als een manier om mezelf in het zak te zetten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vrije keuze koppelen aan de 'persoonlijkheid' en de 'individualiteit' van hoe ik mezelf gecreëerd heb - ipv mij te realiseren dat ik enkel mezelf bedrogen heb op deze manier en ik nog niet ontdekt heb wat macht feitelijk betekent.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie overwegen dat er een vrije keuze is, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit de doodlopende straat is van de 'vrije keuze'  - en dat als ik mezelf wil veranderen ik moet beginnen eren wat best voor iedereen is en best voor voor mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie overwegen om een compromis te aanvaarden - mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit nutteloos is want ik doe het letterlijk mezelf aan en waarom zou ik macht putten uit het vernietigen van mijzelf?

Ik engageer mezelf ertoe om altijd te kiezen voor het optimale scenario en nooit toe te laten dat er mogelijkheden onbenut blijven.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat alle beperkingen die we ervaren hun bron hebben in compromissen die we over onszelf hebben uitgeroepen en dat het mogelijk is een realiteit tot stand te brengen die gebaseerd is op wat best is voor iedereen; en daarin kan macht en vrijheid pas eerst tot bloei komen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 264 - Denkbeeldige Macht

Verbeelding Dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik met een situatie te maken krijg waarin ik zie dat ik moet spreken of iets doen - mij eerst in te beelden dat ik het doe en mij bij die verbeelding alreeds zwaar beginnen voelen alsof ik het te moeilijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in plaats van te ademen mijn verbeelding te gebruiken en wat hier is als praktische mogelijkheden daarmee voor mezelf te verbergen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de verbeelding te geloven en aanvaarden als realiteit - ipv mij realiseren dat mijn verbeelding alreeds uitgaat naar datgene wat ik wil - en dat het niet de realiteit is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen te communiceren in mijn verbeelding alvorens ik in werkelijkheid communiceer - om te zien hoe ik iets kan doen/aanpakken - ipv mij te realiseren dat ik iets onmiddellijk kan doen hier, zonder een projectie te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verbeelding gebruiken omdat ik geen fouten wil maken - ipv mij te realiseren dat als ik het niet uitprobeer in fysieke werkelijkheid ik ook niets zal leren en dus engageer ik mezelf ertoe om in plaats van te beginnen met een denkbeeldige oefening, gewoon te oefenen in de realiteit en dat het ok is om fouten te maken zolang ik maar verantwoordelijkheid neem voor mijn fouten.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie verbeelding gebruiken - mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik eezonder de mind door gewoon hier te zijn in adem en te spreken en handelen overeenkomstig wat ik zie.
n situatie kan sturen

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen in de mind en meteen het scenario te creëren waarin wat ik doe faalt, mezelf te stoppen en mij te realiseren dat ik zo mijn eigen opportuniteiten saboteer - ipv mezelf te pushen om gewoon in het onbekende te stappen en het risico te nemen op mogelijke fouten.

Ik engageer mezelf ertoe om fouten te aanvaarden als onderdeel van mijn proces en mij te realiseren dat ik enkel kan leren in fysieke werkelijkheid en niet in de mind.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 263 - Macht en Zelfexpressie

Gedachte Dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in momenten waarin ik mezelf kan uitdrukken, in gedachten mezelf zien falen en uit elkaar vallen – alsof ik niet ‘stevig genoeg’ ben om mezelf uit te drukken en mijn stem te geven voor wat ik zie dat het beste is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf manipuleren met een ideëel beeld waarin ik mezelf aanvaard heb als zijnde ‘zwak’ en ‘te zwak’ – als een geloof over mezelf, ipv mij te realiseren dat ik mezelf zo gecreëerd heb als een self-fullfilling prophecy.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in momenten waarin ik mezelf kan uitdrukken, te denken: ik kan het niet – en daarin op te geven, ipv mezelf te pushen en mij te realiseren dat dit slechts mijn programma is dat spreekt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gecreëerd als zwak en aarzelend, ipv mij te realiseren dat ik mezelf verzwakt heb door mezelf niet uit te drukken en te wachten op anderen om verantwoordelijkheid te nemen in een situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf laten manipuleren door een gedachte – die ik in feite geloof – ipv mezelf te sturen hier en mij te houden aan wat ik zie in gezond verstand en dus mijzelf te pushen om mijn stem uit te brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf beperken in en door de mind – ipv mezelf te leven hier in elk moment van adem en mijzelf uit te drukken in momenten waarin ik input kan geven of een beslissing kan nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verandering uit te stellen en hierdoor bijna te geloven in het hiernamaals alsof in een andere realiteit dit probleem zal opgelost zijn.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen in zelf-aanvaarde zwakheid – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit de mind is en dat ik perfect in staat ben mijn stem te geven en input te geven met betrekking tot wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat de mind in feite een illusie is die we als werkelijkheid aanvaard hebben en dat het mogelijk is om zonder gedachten jezelf uit te drukken en richting te geven en verantwoordelijkheid te nemen in een situatie en te doen wat best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 262 - Van Machteloosheid naar Manipulatie

Vandaag boor ik het punt aan van: macht, machteloosheid en 'spitefulness'.

Dit is een recurrent punt in mijn proces, waarbij mijn huidige begrip van hoe dit punt in mekaar zit als volgt is: Ik druk mezelf niet uit in kritieke momenten – alsof ik geen mening heb of het voor mij allemaal eender is, maar in werkelijkheid wil ik in dat moment geen verantwoordelijkheid nemen en deze verantwoordelijkheid overlaten aan anderen. Op dat moment geef ik mijn macht weg en creëer ik het patroon van zelf-aanvaarde machteloosheid. Dit mechanisme zorgt ervoor dat ik dit opgeven van mijn macht zal willen compenseren door op een vuile manier macht over anderen te willen neerzetten – hetgeen neerkomt op sabotage en manipulatie.

Angst dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment geen beslissing willen nemen en deze beslissing overlaten aan een ander, omdat ik geen moeite wil doen om te kijken naar wat er allemaal op het spel staat en wat er allemaal moet worden overwogen in het kader ven de te nemen beslissing.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd laf te zijn in dat ik mezelf ‘klein’ maak in dergelijke momenten als ‘het is mij allemaal eender’ – terwijl ik in feite geen bewuste keuze wil maken voor mezelf en wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik mijn stem uit – ik mogelijk op weerstand van anderen zal kunnen rekenen en ik wil hier liever niet mee te maken hebben en ga liever mee met de stroom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te onderwerpen aan de algemene wil – in plaats van zelf te kijken naar wat er plaats vind en of dit best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om wie ik zal zijn indien ik voortdurend mijn stem geef en aangeef wat volgens mij best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik vijanden zal maken als ik voortdurend zou aangeven wat mijn stem is en wat volgens mij best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat wat het geven van mijn stem betreft, ik deze onmiddellijk in het moment moet kunnen geven en ik niet altijd zal kunnen terugkomen op een genomen beslissing.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn stem niet willen uiten omdat ik geen zin heb om efficiënt te communiceren en alles uit te leggen – en dus zeg ik liever niets “en dat ze hetzelf uitzoeken”.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te programmeren om mijn stem niet te geven en deze bij wijze van spreken in te

slikken – omdat ik bang ben voor een mogelijk agressieve of kwade reactie van een ander, ipv mezelf te vertrouwen dat ik mezelf staande kan houden in een mogelijk conflict en kan uitleggen wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten, en geaccepteerd bang te zijn om te zeggen ‘wat ik wil’ omdat ik denk dat ik zal worden gezien als zelfzuchtig en onredelijk.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer e als ik mezelf zie aarzelen en niet willen beslissen – mezelf te stoppen en te ademen en mijzelf de vraag te stellen – wat is het dat ik wil in deze context en dat best is voor iedereen? – en mezelf overeenkomstig uit te drukken en mijn stem te geven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen omdat ik geen verantwoordelijkheid wil nemen – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit gepreprogrammeerde apathie is en ik in dit moment de macht heb om mezelf uit te drukken.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie terugkrabbelen omdat ik bang ben om iemand tegen de borst te stoten, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik niets te verliezen heb wanneer ik mezelf uit druk en net alles te verliezen heb indien ik mezelf onderdruk.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen omdat ik denk dat het niet belangrijk is – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren da elk moment belangrijk is en het dus mijn verantwoordelijkheid is om mijn stem te geven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als er een punt opkomt waarin ik moet zeggen, wat ik zou willen, mezelf te vertragen en in mezelf te kijken naar wat ik zou willen en te zien hoe dit functioneert in het kader van wat best is voor iedereen, en overeenkomstig mijn stem te geven.

http://lite.desteniiprocess.com