Dag 242 - Geld en Onzekerheid commitments

Ik engageer mezelf ertoe te onderzoeken hoe ik geld op irrationele wijzen gebruik en benader, en mijn patronen van eigenbelang om te vormen naar patronen die best zijn voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe mezelf in het handelen met geld mezelf te vertragen en te zien hoe ik energie verbind met geld en stap voor stap deze verslaving aan energie te stoppen - zodat ik met geld kan omgaan als een en en gelijk onderdeel van mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om in in mezelf te onderzoeken hoe ne waarom ik geld een grotere waarde heb gegeven in mijn leven dan al de rest, alsof geld werkelijk de levenssubstantie is - ipv mij te realiseren dat de fysieke werkelijkheid de levenssubstantie is en dat geld slechts een afspraak is.

Ik engageer mezelf ertoe om in mezelf het patroon te stoppen van energie te verbinden aan de
hoeveelheid geld die in mijn bezit is - ipv van mij te realiseren dat ik in elk moment alles moet kunnen loslaten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elke uitgave zien als een aderlating, omdat ik geld moet uitgeven dat ik heb opgespaard.

Ik engageer mezelf ertoe om het uitgeven van geld in adem te praktiseren zodat ik gelijk kan staan aan de act van het uitgeven, zonder mij schuldig te moeten voelen of zonder paranoia te moeten worden.

Ik engageer mezelf ertoe het inzicht uit te werken dat het gebruik van geld per definitie een vorm van verlies inhoudt en dat het onmogelijk is in het huidige systeem geld uit te geven zonder hiermee enorme hoeveelheden verlies te veroorzaken.

Ik engageer mezelf ertoe om opzettelijk geld uit te geven aan anderen zodat ik comfortabel wordt met het punt van te geven zonder hiermee 'winst' te maken.

Ik engageer mezelf ertoe om alle negativiteit en positiviteit te stoppen in mijn relatie tot geld en enkel met geld te werken als de tijdelijke tool die het is, totdat we een betere oplossing vinden die het mogelijk maakt een situatie van eenheid en gelijkheid te creëren op aarde.

Ik engageer mezelf ertoe om alle angsten tav geld in mezelf op te sporen en te vergeven en mezelf hierin te aligneren met wat best is voor iedereen zodat ik in alle situaties kan zien wat best is voor iedereen - ipv verblind te zijn door angsten en eigenbelang.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn leven een slaaf te zijn geworden van geld, die als zijn beslissingen neemt in het teken van de angst voor het verlies van geld.

Ik engageer mezelf ertoe bloot te leggen hoe ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een slaaf te worden van geld en te tonen wat de oplossing is van zelf-vergeving en het verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf - om dan de weg te tonen naar een wereld gebaseerd op eenheid en gelijkheid.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 241 - Geld en onzekerheid

Toen we vandaag keken naar het topic van geld, en we onszelf enkele eenvoudige vragen stelden ivm geld, had ik een hevige reactie en was ik niet in staat een eenvoudig antwoord te geven op deze vragen, maar gaf ik in plaats daarvan heel abstracte antwoorden als een manier om niet te moeten kijken naar de realiteit van geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd emoties en angst te verbinden aan geld en wat geld voorstelt in mijn leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat elk moment de toestroom van geld kan worden dichtgedraaid en dat ik dan niet langer zal kunnen overleven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nooit praktisch neer te zitten met mezelf en te kijken naar wat ik zal doen en wie ik zal zijn, mocht ik plots geen geld meer hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze onzekerheid, in mijzelf een monster te creëren dat alle keuzes in mijn leven beheerst.

Ik engageer mezelf ertoe om tijd te maken met mezelf en praktisch uit te schrijven wie ik zal zijn en wat ik zal doen wanneer ik geen geld meer heb – zodat ik aan mezelf kan tonen dat de angst irrationeel is en dat deze mij niet helpt in het maken van keuzes in mijn leven en dat ik mezelf enkel compromitteer en niet zie wat er feitelijk mogelijk is en wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om de angst in mezelf te stoppen en geld puur te zien als een werkmiddel in deze wereld – één en gelijk als mezelf – en dat ik het gebruik om mezelf mee te ondersteunen net zoals ik adem om mezelf te ondersteunen.

Ik engageer mezelf ertoe om geld te herdefiniëren als een middel dat kan worden ingezet tot datgene wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om mijn herinneringen bloot te leggen waarin ik de angst ivm geld in mezelf heb verankerd, zodat ik stap voor stap mezelf kan bevrijden van de angsten in relatie tot geld en ik geld kan beginnen zien als een bondgenoot in deze wereld ipv als een kwaad.

Ik engageer mezelf ertoe alle dimensies van angst aangaande geld in mezelf op te sporen en één voor één te vergeven en te corrigeren overeenkomstig wat best is voor iedereen. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 240 - commitments Inkomen en zelf-beperking

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie denken: dat is te veel geld of dat is veel geld, mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat ik mezelf op deze manier beperkt heb zodat ik een beperkt leven zou leiden en ik mijn omgeving ervan de schuld zou geven waarom ik hoegenaamd machteloos ben - en dus engageer ik mezelf ertoe om een cijfer na te streven dat veel hoger ligt en waarmee ik mijn leven op een comfortabele wijze kan inrichten.

Ik engageer mezelf ertoe om in mijzelf de mindcontrol bloot te leggen van hoeveel ik waard ben en hoeveel ik mag verdienen en wat een mens verondersteld is te verdienen - want ik realiseer me dat zolang ik deze mindcontrol blijf aanvaarden, ik mezelf niet kan sturen in mijn leven en ik geen vooruitgang kan maken.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat wat er aanvaard wordt een extreem beperkt bestaan is en dat iedereen het verdiend om ruimschoots in zijn noden te kunnen voorzien.

Ik engageer mezelf ertoe om voor mezelf het leven te creëren dat ik als levensstandaard wil creëren en vervolgens de structuren te creëren in de wereld om iedereen toegang te geven tot dezelfde standaard.

Ik engageer mezelf ertoe een praktische weg beschrijving te maken van wat ervoor nodig is voor mij om in een bepaalde positie te komen en vervolgens die stappen te nemen.

Ik engageer mezelf ertoe het woord eigenwaarde te herdefiniëren en een nieuwe definitie te geven die best is voor iedereen en die me toelaat mijn horizon te verbreden.

Ik engageer mezelf ertoe alle moraliteit (ideeën ivm wat goed en verkeerd is) aangaande geld en inkomen in mezelf uit te roeien en enkel te kijken naar hoe ik zoveel mogelijk geld kan verdienen in een zo kort mogelijke termijn.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te hercreëren als compleet zonder angst wanneer het aankomt op geld en in staat zijn beslissingen te maken die puur gebaseerd zijn op wat best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 239 - Inkomen en zelf-beperking

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een reactie te hebben gehad toen D. zei dat ik XXXX euro per maand zou moeten verdienen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben gedacht 'wow dat is veel' - en in mezelf te denken 'dat is niet realistisch' ipv mezelf te realiseren dat ik mezelf geprogrammeerd heb om in bepaalde inkomensschijf te vertoeven en dat ik mezelf geprogrammeerd heb om bepaalde bedragen te zien als 'veel' en anderen als 'weinig'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat ik dit bedrag niet waard ben ipv mij te realiseren dat ik zelf bepaal wat ik waard ben. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf vastpinnen op een nummer - ipv een feitelijke berekening te maken van wat de normale kosten zijn in een bepaalde levensstijl en aan de hand daarvan uit te maken wat een goed inkomen is. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nooit een balans op te maken van de levensstijl die ik voor mezelf zou willen en vervolgens een berekening te maken van wat die levensstijl mij zou kosten - zodat ik kan zien in welke inkomstenschijf ik mezelf moet plaatsen om mijn doel te bereiken, ipv stomweg mijn inkomen te vergelijken met dat van anderen en mij op basis daarvan 'tevreden te stellen'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd excuses te gebruiken als 'mijn inkomen vergelijken met dat van anderen' als een mechanisme om ervoor te zorgen dat ik mezelf niet uitdaag in de inkomstenschijf waarin ik mezelf wil plaatsen, maar dat ik steeds 'veilig speel'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf opzettelijk in een beperkte situatie te plaatsen zodat ik achteraf mijn inkomen ervan de schuld kan geven dat mijn keuzemogelijkheden beperkt zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn leven geld van ondergeschikt belang te hebben willen maken ipv mij te realiseren, dat in deze wereld, geld de nummer 1 prioriteit is in het leven van iedereen, en dat ik bijgevolg mijn keuzes niet kan maken op basis van wat ik graag zou willen doen, maar dat ik keuzes moet maken op basis van de hoeveelheid geld die ik wil verdienen, rekening houdend met het feitelijke economische systeem waarin ik mij momenteel bevind.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 238 - Het Mechanisme van Afhankelijkheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten  en geaccepteerd mijn tandenborstel en toiletzak te zijn vergeten wanneer we op reis gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten mijn verbeelding constructief te gebruiken en daarin te anticiperen dat ik een toiletzak nodig heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de toiletzak zien als iets wat de moeder in mijn bagage klaarsteekt – en dat ik dan gewoon meeneem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd, geen verantwoordelijkheid nemen voor de toiletzak als een hulpmiddel om mijzelf bij te staan met hygiëne wanneer ik elders ben, waardoor ik te kennen geef dat mijn hygiëne me eigenlijk niet interesseert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in en als het vergeten van de toiletzak, mezelf af te scheiden van mijn lichaam en wat mijn lichaam nodig heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn lichaam verwaarlozen door de toiletzak niet mee te nemen, ipv mij te realiseren dat de zorg voor het lichaam de eerste bekommernis hoort te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet praktisch te zijn wanneer het aankomt op mezelf te verplaatsen in een andere situatie en wat ik daarin allemaal nodig heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet hier te zijn als het lichaam, maar ip daarvan de mind te gebruiken als herinneringen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd altijd slechts in laatste instantie aan de toiletzak te denken, ipv dit mee op te nemen in mijn prioriteiten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een weerstand te hebben tov de zorg voor mijn lichaam, omdat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bepaalde herinneringen te gebruiken als excuus om bijvoorbeeld het knippen van de nagels uit te stellen, of het gaan naar de tandarts.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het lichaam zien als ‘het lichaam zien als ‘een bron van problemen’ ipv mij te realiseren dat het probleem bestaat in de mind en in het volgen van gedachten en niet in het lichaam als zodanig, dat enkel regelmatig onderhoud vereist.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd spitefull te zijn tov mezelf en mijn lichaam in dat ik opzettelijk mijn gerief niet meebreng en ik hierdoor mijn lichaam compromitteer én ik mezelf afhankelijk maak van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een signaal te geven dat ik niet voor mezel

f kan zorgen, als een manier om bepaald gedrag in de ander te provoceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in en als het geven van dit signaal het statement te maken dat ik geen verantwoordelijkheid wil nemen voor mezelf en dit is onaanvaardbaar.

Ik engageer mezelf ertoe om in mijn ‘reizen’ de overweging mbt mijn lichaam op de eerste plaats te stellen en te kijken of ik alles aangaande mijn lichaam en wat het lichaam nodig heeft in overweging heb genomen.

Ik engageer mezelf ertoe om de relatie met mijn lichaam te onderzoeken en te kijken waar ik ‘negatieve’ ervaringen verbonden heb mbt de zorg voor mijn lichaam.

Ik engageer mezelf ertoe om in elke adem beslissingen te nemen gebaseerd op fysieke tegenwoordigheid en de zorg voor wat hier is.

Ik engageer mezelf ertoe het mechanisme in mezelf te stoppen dat ik anderen nodig heb in mijn leven – en in de plaats daarvan onafhankelijk te staan en mezelf te sturen in gezond verstand en de praktische overwegingen aangaande mijzelf en mijn lichaam. 

hrrp://lite.desteniiprocess.com

Dag 237 - Ik ben zo trots op jou !

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd 'trots' te zijn op mijn partner wanneer ik zie dat ze iets gedaan heeft dat door anderen geapprecieerd en toegejuichd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd plots 'tederheid' voelen voor de ander, omdat ik onderliggend trots ben op haar omdat ze mij in een goed daglicht stelt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te bewegen uit eigenbelang ipv te ademen en mezelf te stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een automatisch opkomende ervaring niet in vraag te stellen enkel en alleen omdat ik het als 'positief' ervaar en als een 'goed gevoel'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vervolmaking te zoeken in mijn relatie met de ander ipv 100% zelf-verantwoordelijk te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander gebruiken als een middel om zelf in aanzien te stijgen in de ogen van derden. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ipv mijn inferioriteit en onzekerheid te onderzoeken en bloot te leggen - deze ervaringen te gebruiken als motivatie voor mijn handelen in de wereld en hierdoor te handelen uit eigenbelang.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf inferieur maken aan de ander ipv een en gelijk te staan aan mezelf en aan het potentieel dat hier is als mezelf, en dus mezelf te aanvaarden. 

Ik engageer mezelf ertoe in mezelf te onderzoeken waar ik mezelf toelaat inferieur te zijn aan anderen als mezelf en hoe ik mezelf kan ondersteunen met het aanvaarden van dit punt in mezelf. 

http://desteniiprocess.com

Dag 236 - Jij EERST !!!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in neen gedrag van protest te gaan nadat F tegen mij spreekt ipv een en gelijk te staan met het punt en mijzelf te corrigeren, zal ik proberen de ander terug te pakken en omlaag te brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de beslissing nemen om het persoonlijk te nemen omdat ik verslaafd ben aan de vendetta energie en ik de ander dan kan terugpakken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het bijzijn van F minder moeite te doen om hier te zijn want er is toch iemand anders die verantwoordelijkheid kan nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd F te vergelijken met B en op basis daarvan haar te bekritiseren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vanuit mijn ego niet kunnen verdragen dat ze tegen mij spreekt – omdat ik over mezelf denk dat ik veel weet en dat ik volwassen ben en dat ik een man ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nooit willen toegeven dat ik niet veel ervaring heb – en dat ik zeker van een ander kan bijleren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer F tegen mij spreekt, onmiddellijk te denken ‘ze is kwaad’ als een reden om haar woorden te invalideren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen inspanning te doen om het punt van conflict te stoppen maar dit telkens opnieuw op een oorlog te laten uitdraaien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik akkoord ga met wat de ander zegt, ik ‘mezelf verlies’ – maar dat is in feite het ego – en dat is niet reëel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat als ik adem en hier ben, ik mezelf niet kan verlezen, het enige wat ik kan verliezen is wat niet reëel is en is wat een illusie is. Hoe kan ik immers 'mezelf verliezen' als ik hier ben in adem. Het enige wat ik verlies is een idee dat ik heb over mezelf !

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst als een excuus gebruiken om niet los te laten – als een hond die vasthout aan zijn bot – ipv mij te realiseren dat als ik dit punt niet opgeef, ik zal blijven ronddraaien in ditzelfde punt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zijn paranoïde zijn en dit punt niet willen opgeven want ‘wat als de ander zich vergist’ – dan heb ik het opgegeven voor niets !!!!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vasthouden aan mijn paranoia want ‘wat als de ander kwade bedoelingen heeft’ – en daarom keer op keer vast te houden aan de angst en in de verdediging te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bezeten te worden met woede tegenover de ander ipv mij te realiseren dat dit opgestapelde energie is gebaseerd op angst en niet te willen veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de verantwoordelijkheid leggen bij de ander, door te zeggen, “zij moet eerst veranderen, en dan zal ik mij comfortabel voelen om ook te stoppen – maar niet op deze manier !!!!” ipv voor mijzelf de stap te zetten en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te wachten ipv initiatief te nemen en mijzelf te pushen om te veranderen ongeacht van wat er rondom mij gebeurt en op die manier heb ik nooit een excuus want ik heb altijd verantwoordelijkheid genomen voor mezelf.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik wacht op een ander ik mezelf inferieur maak en mezelf de slaaf maak van iets buiten mezelf ipv mezelf te sturen in zelf-respect en eigen-waarde.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat ik aarzel in mezelf omdat ik denk dat er misschien iets is dat ik niet zie en misschien probeert de ander mij te manipuleren of te controleren, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit de paranoia is van het ego waarin ik voor mezelf het perfecte excuus gefabriceerd heb om nooit te moeten veranderen (want niemand kan mij bewijzen dat wat ik denk NIET WAAR IS) en dus engageer ik mezelf ertoe om alle achterklap in mezelf te stoppen en indien er toch reacties opkomen luidop te zeggen: “ik realiseer me dat deze reactie paranoia is en niet reëel en dat het ok is om te stoppen.”

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik in een situatie ben waarin ik weerstand voel en angst aangaande wat een ander zegt, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit geprogrammeerd is en enkel dient om mezelf te doen ‘loopen’ en nooit te veranderen, en dus engageer ik mezelf ertoe om meteen naar de oplossing te gaan en mezelf te corrigeren in adem. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 235 - Moeder-kind relaties

Vandaag schrijf ik over het patroon van afhankelijkheid tov de moeder. Dit is een relatie waarin moeder en kind beiden op elkaar afgestemd zijn in de zin van afhankelijkheid en controle.

De rol van de zoon: ik heb geen zin om verantwoordelijkheid voor mijn leven, ik wil dat iemand anders voor mij zorgt, ik ben te lui.

De rol van de Moeder: ik moet zorgen voor mijn zoon en hem controleren want hij kan niet voor zichzelf zorgen en zonder mij is hij verloren.

Oplossing: ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet te merken dat ik mezelf gecreëerd heb als een volgeling van de moeder en dat ik blindelings zal volgen wat de moeder voorstelt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn moeder in zekere zin zien als verantwoordelijk voor mijn leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een ander buiten mezelf zien als verantwoordelijk voor mijn leven en daarom niet finaal een beslissing nemen om verantwoordelijkheid te nemen voor alle dimensies van mijn bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te schikken naar een situatie waarin ik niet veel initiatief moet nemen, omdat er tenslotte iemand anders is die eventuele problemen kan oplossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf zo creëren dat ik iemand nodig heb om mijn problemen op te lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de rol van de moeder ipv mij te realiseren dat om verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor mezelf en de wereld ik de kwaliteiten van de moeder moet overnemen en deze moet kunnen leven als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de moeder nooit te zien als een zelfstandig wezen los van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat door geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf ik een ander aan mij bind als een slaaf omdat het nooit duidelijk is dat ik volledig mijn eigen leven in handen heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij inferieur voelen aan de moeder - omdat ik mezelf nooit heb toegelaten te stappen in de schoenen van diegene die een kind opvoed en zien welke kwaliteiten dit vereist.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nooit werkelijk in mezelf de afhankelijkheid in al zijn dimensies te onderzoeken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen de moeder te beïnvloeden in haar process ipv mij te realiseren dat zij volledig haar eigen process loopt en dat mijn verantwoordelijkheid is tegenover mezelf en het veranderen van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd er plezier in hebben dat er iemand in mij geïnteresseerd is en mij aandacht geeft, ipv mij te realiseren dat dit een onaanvaardbare vorm van ongelijkheid is en slavernij.

Ik engageer mezelf ertoe om bloot te leggen waar ik mezelf nog opzettelijk afhankelijk maak van anderen en waar ik dergelijke afhankelijkheid in de hand werk, ipv mezelf te leren wat ik moet weten om mezelf effectief te kunnen sturen in mijn leven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik met de moeder communiceer mezelf één en gelijk te plaatsen en te spreken vanuit fysieke gelijkheid.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 234 - Ademen is het Begin

Eén van de punten die duidelijk is in mijn proces, is het belang van te ademen als het belangrijkste instrument dat ik heb om in een moment te veranderen. Wanneer ik niet adem, ongeacht de hoeveelheid zelf-vergeving die ik heb geschreven, dan zal ik gewoon mijn patronen herhalen.

Ademen geeft mij de traagheid die ik nodig heb om te zien wat ik doe.

Interessant - want dit betekent dat wanneer we ons niet bewust zijn van onze ademhaling - dwz we zijn ons niet bewust van de fysieke in en uit-adem - dan zien we in essentie niet wat we doen.

Indien we dus onszelf en de wereld willen veranderen - wat zal dan stap 1 zijn?

Ademen.

http://lite.desteniiprocess.com