Context: Ik en F. zijn met de fiets op pad en op de terugweg neemt F. het voortouw. Ik merk in mezelf dat ik er niet mee overweg kan dat zij beslist hoe we zullen rijden zonder met mij te consulteren. Ik kan er niet tegen dat ik geen controle heb over de situatie. Tenslotte vind ik een reden/excuus om halt te roepen omdat we hoegenaamd beter hier even kunnen stoppen (er is een winkel!) - en begin uiteindelijk luid te roepen wanneer de ander niet onmiddellijk doet wat ik zeg.Angst dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik niet in controle ben 'ik doodga'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het als vanzelfsprekend aanvaarden dat ik controle heb - omdat ik de 'man' ben, ipv mij te realiseren dat dit in feite angst is voor inferioriteit.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat de ander volledig onafhankelijk beslist welke route we nemen ipv in te zien dat ik hierdoor mezelf niet vertrouw.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigen onzekerheid op F. projecteren - ipv verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf zodat ik één en gelijk kan staan met de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer de ander niet doet wat ik verwacht, onmiddellijk te veronderstellen dat hij/zij fouten maakt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd inflexibel en koppig te zijn in mijn verwachting ipv de ander de tijd te geven om te tonen wat er mogelijk is.
Gratis cursus zelf-introspectie: http://lite.desteniiprocess.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten