Dag 322 - Eten als een bezetene

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de manier waarop ik eet persoonlijk te nemen, te denken dat ‘die is wie ik ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te identificeren met de manier waarop ik eet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de manier waarop ik eet te vereenzelvigen met ‘mijn vrijheid’ en dat ‘mijn vrijheid’ heilig is en niet van mij mag worden afgenomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een eetgewoonte te hebben ontwikkeld die nefast is voor mijn eigen lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een eetgewoonte te hebben ontwikkeld waarbij ik me volledig onbewust ben van mijn lichaam en ik eenvoudig focus op het steken van het voedsel in mijn lichaam – als een bezetene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze eetgewoonte te hebben ontwikkeld als kind – als een manier om ‘fuck you’ te zeggen tegen de maatschappij, omdat ik zag dat er meer belang gehecht werd aan ‘tafelmanieren’ dan aan wie men werkelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te eten als een vorm van obsessie – omdat ik niet in staat ben mezelf te vertragen en ik zo snel mogelijk al mijn eten wil opeten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden wanneer een ander me vraagt om trager te eten – omdat ik dit persoonlijk neem en interpreteer als ‘de ander verwerpt mij’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te eten vanuit verliesangst alsof mijn eten zal weggaan of weggenomen zal worden indien ik het niet snel opeet.

Ik realiseer me en begrijp dat mijn eten op mijn bord zal blijven liggen en niet zal weglopen indien ik het niet supersnel opeet en dus kan ik mezelf de toestemming geven om trager te eten.

Ik realiseer me en begrijp dat door trager te eten ik ook meer van mijn voedsel zal genieten en ik mezelf zo stap voor stap kan losmaken van het obsessieve eetpatroon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd om wanneer en als ik begin te eten in een 'trance' te gaan waarin ik mezelf niet meer wil stoppen en dus engageer ik mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een trance - dan stop ik mezelf en adem ik en ontspan ik mijn lichaam en kijk naar hoe ik zit/mijn houding en stuur ik mezelf om op een zelf-respectvolle manier verder te eten en dit doe ik bij elke maaltijd totdat het patroon is veranderd. 

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te vertragen wanneer en als ik eet; en wanneer en als ik mezelf zie snel eten, dan stop ik mezelf en adem en realiseer me dat dit een systeem is als gewoonte en niet wie ik werkelijk ben en dus kan ik beslissen om te vertragen als een manier om mijn vrijheid neer te zetten en dit doe ik bij elke maaltijd totdat het patroon is veranderd.  

Ontdek het proces (ook beschikbaar in NL): http://lite.desteniiprocess.com

Dag 321 - Meester en Slaaf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet grondig te zijn in wat ik doe en daardoor iemand nodig te hebben die ‘na mij controleert’ waardoor ik mezelf volledig onbetrouwbaar maak – in essentie te geloven dat ik ‘slordig ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over mezelf te geloven dat ik slordig ben en gedesorganiseerd, omdat ik liever geloof dat ik niet in staat ben verantwoordelijkheid te nemen dan mezelf te vertrouwen en de verantwoordelijkheid op te nemen.

Ik engageer mezelf ertoe om in mezelf te corrigeren het geloof dat ik niet in staat ben verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en dat ik ‘hulp’ nodig heb in de vorm van controle.

Ik engageer mezelf ertoe zelfstandigheid te ontwikkelen door mezelf te disciplineren in zelf- in adem, waardoor ik mezelf toelaat specifiek en precies te werk te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gebrandmerkt als ‘onbetrouwbaar’ omwille van enkele fouten die ik in het verleden begaan heb die problemen veroorzaakt hebben voor anderen, ipv mezelf te vergeven ivm deze herinneringen en mezelf de kans te geven mezelf opnieuw te creëren.

Ik engageer mezelf ertoe om het potentieel in mezelf te erkennen en te ontplooien om gedisciplineerd, specifiek en betrouwbaar te zijn in mijn handelen en aanpak van dingen.

Ik stel opnieuw vertrouwen in mezelf en realiseer me dat als ik fouten bega ik mezelf kan vergeven en mezelf kan pushen om de bron van de fout in mezelf te corrigeren en steeds op te staan en mezelf verder te pushen tot perfectie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd slordigheid als een strategie gebruiken om mezelf achter te verbergen, zodat ik geen verantwoordelijkheid zou moeten nemen en ik mijn vol potentieel nooit leef, maar steeds achterblijf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor verantwoordelijkheid – omdat ik zag hoe mijn vader verantwoordelijkheid leefde en hoe hij daar klaarblijkelijk onder leed.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verantwoordelijkheid als een kwaad te hebben gedefinieerd ipv als de deur tot mijn eigen vrijheid en de vrijheid van iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd slordigheid definiëren als ‘cool’ zijn en als een vorm van vrijheid – ipv mij te realiseren dat ik door slordig te zijn problemen creëer voor anderen en hun vrijheid beperk en dus is het geen vrijheid maar abuse.

Ik engageer mezelf ertoe vrijheid te definiëren op een manier die best is voor iedereen – zodat mijn vrijheid bijdraagt tot de vrijheid van iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de idee van mezelf te aanvaarden als zijnde onbetrouwbaar en onsystematisch.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn vader te hebben gezien en ervaren als betrouwbaar en systematisch, maar dit niet in mezelf erkend of aanvaard te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben gedacht dat ik nooit betrouwbaar en systematisch kan zijn als mijn vader – maar dat ik altijd minder zal zijn en van hem afhankelijk zal zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn vader in zijn betrouwbaarheid en systematiek te hebben gezien als ‘groter’ en ‘meer’ dan mezelf – ipv mezelf gerealiseerd te hebben dat ik deze kwaliteiten in mezelf kan aanvaarden en ontwikkelen en dat ik deze kan leven op mijn eigen manier – en dan sta ik gelijk aan mezelf.  

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik het niet verdien om betrouwbaar en systematisch te zijn, ipv mij te realiseren dat ik dit kan geven aan mezelf, dat ik dit kan worden als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik niet weet hoe ik betrouwbaar en systematisch moet zijn – en mezelf hierin paralyseren, ipv te zien dat ik dit eenvoudig kan verkennen in mijn wereld: ik kan kijken naar hoe anderen het doen en van hen leren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik de skill hiervoor niet heb – ipv mij te realiseren dat ik deze skill kan leren, en dat het enkel afhangt van mijn wil.

Ik engageer mezelf ertoe mezelf toe te spitsen op het versterken van mijn betrouwbaar en systematisch zijn en daarin te kijken naar hoe anderen de dingen doen en hoe zij dingen aanpakken en telkens van hen de beste elementen zelf te implementeren en uit te testen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik de dingen correct doe, maar het blijkt achteraf dat ik fouten gemaakt heb, die ik perfect had kunnen vermijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand hebben tegenover het doen van een bepaalde job, ipv mij te realiseren dat als ik deze weerstand toelaat en ik een opinie heb mbt wat ik moet doen, ik deze taak en verantwoordelijkheid zal saboteren, ipv de taak en verantwoordelijkheid onvoorwaardelijk uit te voeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd, door slordig te zijn en fouten te maken en toe te laten die onnodig zijn, de dichotomie tussen meester en slaaf in stand te houden, omdat ik een autoriteit nodig heb die me controleert.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik consistent, systematisch en betrouwbaar wordt – een controlerende autoriteit automatisch overbodig wordt omdat ik sta in mijn eigen autoriteit.

Ik engageer mezelf ertoe mezelf te respecteren als mijn eigen autoriteit in het stappen en ontwikkelen van zelf-systematiek, en zelf-betrouwbaarheid. 

http://lite.desteniiprocess.com