zondag 27 april 2014

Dag 295 - Afwijken van het Plan

Gisteren heb ik enkele gaten geboord in de muur. De gaten waren te klein voor de plugs in kwestie, omdat ik de moeite niet had genomen mijn ideeën af te checken met de realiteit en het was mijn verantwoordelijkheid te weten welke plug daarin moest passen en dat ik dus behoorde te weten dat de gaten te klein en niet diep genoeg waren.

Ik vertrouwde op mijn veronderstelling dat een bepaalde plug hiervoor gebruikt zou worden ipv na te gaan of dit wel zo was in de realiteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn mind te vertrouwen in plaats van te werken vanuit de fysieke realiteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door mijn mind als gedachten en veronderstellingen te vertrouwen, mijn macht weg te geven aan een programma dat blindelings handelt, en dus mijn verantwoordelijkheid voor mezelf en anderen af te staan aan een blind programma als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd situaties te creëren waarin het achteraf te laat is en er veel tijd verloren wordt met de situatie te corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid niet serieus te nemen omdat ik de opdracht van de bergruimte zag als ‘minder belangrijk’ en dus liet ik mezelf toe om fouten te maken – dit is onaanvaardbaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd iets halfslachtigs doen omdat ik denk dat het niet voor mezelf is - en dus dat het niet mijn verantwoordelijkheid is, ipv mij te realiseren dat alles wat ik doe mijn verantwoordelijkheid is en dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat ik doe en dus ook voor al de gevolgen van mijn handelingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn best niet doen wanneer het voor F is en te hebben toegelaten dat mijn mind me vertelt wat te doen ipv mezelf te sturen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te handelen in angst ipv mezelf te vertrouwen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te manipuleren in een moment van angst ipv te kijken naar de fysieke realiteit uit angst dat ik iets verkeerd zou doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te gokken ipv mij te houden aan de fysieke realiteit en mij te realiseren dat ik mijn mind niet nodig had aangezien ik de informatie kon controleren in fysieke werkelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in de mind te zijn wanneer ik werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet sturen in adem in en als mijn werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat elke beslissing in elk moment gevolgen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door een beslissing halfslachtig te nemen niet alleen mezelf maar ook anderen affecteren met de gevolgen van mijn beslissingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te ontkennen dat ik deze realiteit deel met anderen die geraakt worden door de gevolgen van mijn beslissingen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen en gedachten gebruiken om een beslissing te nemen in fysieke realiteit, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik geen beslissing moet verzinnen, maar dat ik moet doen wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie afwijken van iets wat voor mij is uitgestippeld, mezelf in vraag te stellen en te kijken of dit werkelijk best is voor iedereen, of dat dit een ego punt is waarin ik iets beter meen te weten en ik mijn eigen ding wil doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd op cruciale momenten van het plan af te wijken en mijn eigen ding te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd meer te willen zijn dan datgene wat mij is opgedragen en steeds te denken dat anderen niet weten wat ze doen en dat ik het beter weet.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te veronderstellen dat een ander niet weet wat hij/zij doet, en in plaats van hierover vragen te stellen (waarom doe je dit zo?) besluit ik in het geheim dat het verkeerd gedaan wordt en geef ik mezelf toestemming om af te wijken van de instructies die me later gegeven worden.